Shamning maqsadi nur taratish bo‘lgani kabi, inson ruhi ham saxiylik in’om etish uchun yaratilgan. Biz vaqtimizni, energiyamizni, bilim va moliyaviy resurlarimizni beminnat taqdim etganimizdagina xizmatga baxshida hayotimizda eng oliy vazifamizni bajargan bo‘lamiz. In’om etishga intilish Ollohga bo‘lgan muhabbatdan kelib chiqadi. Shunday muhabbat qalbimizni to‘ldirgan zamon xulqimiz modelining ajralib turuvchi qirrasi saxiylik bo‘ladi. Biz Ollohga bo‘lgan sevgimizdan boshqalarga hizmat qilsak, biz na mukofot olish ishtiyoqidan va na jazo qo‘rquvidan umidvor bo‘lmaymiz. 

Insoniyatga xizmat qilish bilan limmo-lim hayot kamtarlik va voz kechishni anglatadi aslo manfaatdorlik va maqtanchoqlikni emas. Shavqi Afandi yozadilar: “Biz o‘zida borini doim ulashadigan va ko‘rinmas manbadan to‘lib turuvchi favvora yoxud buloq kabi bo‘lmog‘imiz lozim. Qashshoqlikdan qo‘rquv oldida to‘xtamasdan, barcha boyligu ezguliklar manbaining o‘zgarmas saxovatiga tavakkal qilib, o‘rtoqlarimizga xayr bo‘lishi uchun doimo berguvchi bo‘lish – mana to‘g‘ri hayot siri”.